door Jan D. Swart

Het systeem van de Rotterdamse jeugdzorg is toe aan herinrichting en vereenvoudiging van de keten (*). Er moet ook zo snel mogelijk een stevige financiële prikkel komen om die zorg op tijd te leveren. Raadslid Tanya Hoogwerf schuwt daarbij een dwangsom niet. De wachtlijsten zullen en moeten worden ingekort.

De powervrouw van Leefbaar Rotterdam heeft bij de gemeenteraad een initiatiefvoorstel ingediend waarbij alleen nog de jeugd centraal wordt gesteld. Door inwijk-huizen in te richten kan de opvang dichtbij huis geregeld worden. Ook door meer jeugdhulp te integreren binnen het onderwijs en het Centrum voor Jeugd & Gezin. De hulp moet en zal dichterbij beschikbaar moeten komen. ‘’Door alle kennis en expertise te gebruiken die beschikbaar is in het gehele veld, geven we het vertrouwen terug in de professionals die het beste kunnen bieden aan de kinderen’’, aldus Hoogwerf.

Nu is de zorg in Rotterdam ondermaats. Keer op keer wordt dit door de inspectie blootgelegd. Kinderen staan soms maanden op een wachtlijst voordat zij de juiste hulp krijgen. ‘’Dit terwijl kwalitatieve en tijdige zorg altijd prioriteit moet hebben. We laten steken vallen omdat we er niet in slagen om op een adequate manier zorg te verlenen, waardoor we de jongeren uit het zicht verliezen of zelfs volledig kwijtraken. Denk aan het incident aan de Wolphaertsbocht en de vreselijke dood van Diya in het Maasstadziekhuis.’’

Ook bij de crisisdiensten in de spoedzorg gaat het helaas te vaak mis en dreigen er, of zijn er zelfs cliëntenstops. ‘’De meest kwetsbare kinderen worden nog steeds onvoldoende beschermd en de zorg die door de rechter is opgelegd wordt ‘gewoon’ niet verleend. Het is te zot voor woorden dat er gevaarlijke jongeren rond lopen zonder behandelplan’’, aldus Hoogwerf.

‘’Zo zien we tot onze grote spijt'', zegt ze, ''ook een aanzienlijke toename in het aantal zelfdodingen. Dat niet alleen. Er dreigen zelfs grote instellingen vanwege financiële problemen om te vallen. Ze zien de jongeren met grote problemen ook niet terug in hun instellingen. Een voorbeeld daarvan zijn de messenbezitters waarover continu gesproken wordt in de media. Zij belanden eerder in de strafketen dan in de GGZ-instellingen en worden vaak niet, of niet via het juiste traject behandeld, zo stellen de instellingen.’’

(*) Ketenpartners:

·        Centrum voor Jeugd en Gezin.
·        Gemeenten.
·        Jeugdzorg Nederland.
·        Leger des Heils: Jeugdbescherming & Reclassering.
·        MEE.
·        Nidos.
·        Pleegzorg Nederland.
·        Rechtspraak.nl.